W
pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych odszedł na
emeryturę.
Równolegle z pracą zawodową i działalnością
naukową oddawał się innej
swej pasji – poezji. Debiutował na łamach
„Twórczości” w 1969 r.
Opublikował ponad dziesięć tomów i dwa wybory poezji.
Spod
jego pióra wyszły tłumaczenia dzieł Thomasa S. Eliota
oraz innych, nie tylko anglojęzycznych, poetów.
Jest laureatem prestiżowych nagród literackich, w 1972 roku
otrzymał nagrodę „Czerwonej Róży” a potem
dwukrotnie nagrodę „Pegaza” za przekłady.
Jego utwory i tłumaczenia ukazują się m.in. w
„Twórczości”, „Przeglądzie
Literackim”, „Autografie”, „Miesięczniku
Literackim” oraz w tygodniku idei „Europa”.
Współcześni uczeni
polscy. Słownik biograficzny, red. nauk. J. Kapuścik, T. 1,
Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa [1998], s. 133.
K. Boczkowski, Światło dnia, Ludowa Spółdzielnia
Wydawnicza, Warszawa 1977 (fot.)
Człowiek
Bóg
jest jeden
i Diabeł jest jeden
- są światem
i śmieszny jest Człowiek
- który chce ich skłócić
Z tomu Szkielet Boga [w:] K. Boczkowski, Dzwony w lesie.
|