Nie tylko medycyna… Lekarze
pisarze
|
|
|||
|
Michał
Bułhakow Michael Crichiton
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
|
Tak, człowiek jest śmiertelny, ale to jeszcze pół biedy. Najgorsze, że to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie, w tym właśnie sęk! K.Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, rozdział I
|
Michał Bułhakow (1891-1940) |
|
|||||
|
|
Urodził się 3 maja 1891 r. w Kijowie, w rodzinie uczonego-teologa prawosławnego, wykładowcy Kijowskiej Akademii Duchownej (zm. na nerczycę w 1907), matka – Warwara Michaiłowna. W 1900 r. rozpoczął naukę w Pierwszym Kijowskim Gimnazjum (później otrzymało ono imię Aleksandra Pierwszego), w l. 1909-1916 |
|
|||||
|
studiował medycynę na wydziale medycznym kijowskiego Uniwersytetu im. Św. Włodzimierza. Uzyskał dyplom lekarski z wyróżnieniem. Po uzyskaniu dyplomu wcielony do wojskowej służby medycznej, pracował w szpitalach polowych m.in. w Kamieńcu Podolskim i Czerniewicach, a następnie jako lekarz wiejski we wsi Nikolskoje w guberni smoleńskiej, potem w szpitalu miejskim w Wiaźmie. Po demobilizacji wrócił do Kijowa gdzie otworzył prywatną praktykę jako wenerolog. W późniejszym okresie porzucił praktykę lekarską pracował m.in. jako redaktor „Gudoka” – organu prasowego Związku Kolejarzy oraz w jako asystent reżysera w Teatrze artystycznym. W okresie rewolucji październikowej zamieszkiwał w Moskwie, od 1919 r. ponownie w Kijowie (brał udział w nacjonalistycznym ruchu ukraińskim atamana Petlury i armii białych). Po przebyciu głębokiego kryzysu światopoglądowego przeniósł się do ponownie do Moskwy (1929). Aresztowany w okresie terroru stalinowskiego utracił życie w nieznanych okolicznościach. Najbardziej znanym dziełem pisarza jest Mistrz i Małgorzata. Utwór pisany przez ponad dziesięć lat został ukończony dopiero w 1938 r. (a wydany ponad trzydzieści lat po zamknięciu prac). W utworach Bułhakowa nietrudno odnaleźć jego związki z medycyną, wystarczy przytoczyć tytuły: Zapiski młodego lekarza (wyd. 1926) czy autobiograficzne opowiadanie Morfina, ukończone w 1927 r.
B.Seyda, Słownik encyklopedyczny lekarzy pisarzy w literaturze światowej, Szczecin 1999, s. 58. WWW.wikipedia.org/wiki/Michai%C5%82_Bu%C5%82hakow |
|
||||||
|
|
|
||||||
|
M. Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, tłum. Irena Lewandowska, Witold Dąbrowski, Czytelnik, Warszawa 1988. |
|
||||||
|
|
|
||||||
|
M. Bułhakow, Notatki na mankietach, przekł zbiorowy, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1994. |
|
||||||
|
|
|
M. Bułhakow, Biała gwardia, tłum. Irena Lewandowska, Witold Dąbrowski, PIW, Warszawa 1989. |
|
||||
|
M. Bułhakow, Fatalne jaja. Diaboliada, tłum. Irena Lewandowska, Witold Dąbrowski, Czytelnik, Warszawa 1993. |
|
||||||
|
|
|
||||||
|
|
|
|
|
||||
|
M. Bułhakow, Psie serce, tłum. Irena Lewandowska, ISKRY, Warszawa 1989. |
M. Bułhakow, Życie Pana Moliera, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza Warszawa 1987. |
M. Bułhakow, Czarnu Mag (rozdziały z powieści), tłum. Krzysztof Tur, ŁUK, Białystok, 1992. |
|
||||
|
Książki Michała Bułhakowa prezentowane na wystawie pochodzą z księgozbioru lek. med. Elżbiety Wysockiej |
|
||||||
