Wiele lat pracy
szpitalnej, od młodszego asystenta do osoby zastępującej
ordynatora, potem liczne stanowiska kierownicze (wicedyrektora ZOZu,
kierownictwo obwodu leczniczego, kierownictwo Polikliniki ZASPu), od ponad
trzydziestu lat prowadzenie ambulatorium w Filharmonii Narodowej (do
dziś).
Pisanie od 12 roku
życia. Wiersze wygłaszane na szkolnych uroczystościach,
publikowane w prasie młodzieżowej. Felietony, wiersze satyryczne,
tłumaczenia.
Laureatka
dziesięciu konkursów poetyckich. W 1990 r. I nagroda w konkursie
im. Bruna Milczewskego i wydruk tomiku Kamień Wroniki (fundatorzy
nagrody: Piotr Müldner-Nieckowski i Marek Teschke.)
W
1994 r. wydanie zbioru wierszy Koszule aniołów. W 2001 r.
wydanie zbioru felietonów publikowanych w „Gazecie
Wyborczej” o ludziach ze środowiska muzycznego Nuta
Pamięci. Wydanie to uhonorowało, razem z Albumem Rodzinnym stulecie
Filharmonii Narodowej.
Autorka
otrzymała z okazji tego jubileuszu nagrodę w postaci odznaczenia
państwowego. Jest to uhonorowanie działalności na rzecz
kultury, zauważone przez Ministra Kultury i Sztuki i Prezydenta
Rzeczpospolitej.
W 2006 r. wydano Fraszkojole
i myśli nie zawsze uśmiechnięte. Jest to zbiór
fraszek i aforyzmów. W tym samym czasie wyszła książka Milanówek
miejsce magiczne w której Wronkowska wzięła udział
i napisała ciekawe wspomnienia z dzieciństwa w
Milanówku…
W
przygotowaniu są wiersze o Warszawie i tomik Wiersze w ramach (są
to wiersze opowiadające o malarstwie).
Stale powstają felietony
w Gazecie Wyborczej i niebawem wyjdzie kolejny tom Nuty pamięci.
Jolanta
Zaręba-Wronkowska odbyła bardzo wiele autorskich spotkań (w
Filharmonii Narodowej, w Klubie Lekarza, w Teatrze Polskim, poza
Warszawą w Płocku, Kazimierzu Dolnym w „Kuncewiczówce”,
w Kielcach i Milanówku).
Przez
pięć lat stała współpraca z
„Poradnikiem Lekarza Praktyka” (stała strona w
miesięczniku dla wierszy, fraszek, grafiki i korespondencji z
czytelnikami). W latach dziewięćdziesiątych stałe pisanie
do „Gazety Lekarskiej” z nadania Unii Polskich Pisarzy Lekarzy,
stała strona gazety (przez krótki czas dwie strony, druga jako
satyryczna – „Musculus risorius”).
Często pisuje na
łamach „Eskulapa Świętokrzyskiego” i
„Pulsu” – miesięcznika Okręgowej Izby Lekarskiej.
Jolanta
Zaręba-Wronkowska jest bohaterką trzech filmów
telewizyjnych, które odnotowują niecodzienny sposób
wykonywania zawodu lekarza, humanistycznie i w powiązaniu ze
sztuką.
Przez
kilka lat wiceprezes Unii Pisarzy Lekarzy, ale dziś nie należy
już do UPPL. Wielokrotna wolontariuszka – kustoszka domu Marii i
Jerzego Kuncewiczów w Kazimierzu Dolnym. Tam też wystawiła
swoje prace plastyczne.
Konkludując,
Wronkowska pisze, po żyje, a żyje bo pisze.
Najważniejsi autorzy recenzji utworów Jolanty
Zaręby-Wronkowskiej to: Jan Józef Szczepański, Zdzisław
T. Łączkowski, oraz Anna Lubicz-Luba- Bartholomew.
Równolegle
z pisaniem Jolanta Zaręba – Wronkowska zajmuje się
działalnością plastyczną. Uprawia gwasz, rysunek,
tkaninę unikatową, malowanie ceramiki, projektuje i wykonuje szczególny
rodzaj biżuterii (drugie życie zegarka), ilustruje
książki.
Uczestniczyła
w kilkunastu wystawach zbiorowych w Warszawie i poza Warszawą,
odbyła 15 wystaw indywidualnych, w tym trzy w Sali Lustrzanej w
Filharmonii Narodowej, w Kazimierzu Dolnych i w Teatrze Polskim. Od lat jest
pełnoprawną członkinią Związku Artystów
Plastyków (nawet udziela się w związku).
Od
sześciu lat ma w domu własną ekspozycję prac plastycznych
„GALERIOLA”. Prac nie sprzedaje, są nimi obdarowywani
przyjaciele w kraju i zza granicy, prace w zbiorach instytucji nimi
zainteresowanych, a także w domu Marii i Jerzego Kuncewiczów w
Kazimierzu Dolnym. Chętnie bierze udział w aukcjach na ważne
cele społeczne.
Zredagowała
red. Monika Sienkiewicz
|